Persoonlijk record...hihihi

Hallo Allemaal!

Zoals beloofd mijn mini-marathon experience! Na net 3,5 uur te hebben geslapen ben ik toch maar opgestaan...lekker gedouchet en ontbeten. Het was echt niet normaal vroeg...de zon was aan het opkomen en mijn gezicht verraad het uur van de dag ook behoorlijk. Gezond als ik ben heb ik voor vertrek bij zonsopgang een sigaretje gerookt:

Ondanks het tijdstip van de dag, was ik übervrolijk en heb de rest van het huis er ook maar mee angestoken! Nou, heel Portugees waren we te laat van huis waardoor het hele vervoersplan in elkaar stortte en we een plan B moesten inlassen (dit is ons later duur komen te staan, want we hebben na het lopen van dat hele eind nog een heel eind moeten lopen om bij de auto te komen....hell)...

Goed...hier een leuk fotootje...met mijn oom, tante en neef Tiago. Let op de shirts...we liepen met een groep professionele lopers mee. Die zamelen door middel van marathons ed geld in voor lichamelijk gehandicapten en hebben al veel kunnen doen. Een goed doel dus. De ex-president van Portugal en de tegenwoordige eerste minister liepen ook in onze groep...hihi...allemaal belangrijke mensen en ik dus...HAHAHAHA...

Het shirt dat we aanmoesten. Helaas betekende dit dat ik het shirt dat Filiz en Melis hadden gemaakt voor mij niet aan kon... : (

Goed...nou...en toen gingen we van start...het werden 7, bijna 8 lange kilometers...heb een aantal keren mn vaart moeten terugbrengen naar een wandelgang...maar ben uiteindelijk over de eindstreep gegaan in de 58ste minuut!!!! Ben erg trots op mezelf...hihihi...het was vreselijk warm...maar superleuk...en het leuke is dat ik maar 1 keer bijna finaal op mn bek ging, maar op de één of andere manier heb ik mezelf staande kunnen houden!
Vervolgens heb ik nog 1,5 in het zonnetje liggen wachten op de rest. Mijn tante deed ook mee, maar ging het lekker wandelen, mijn neef was ik kwijt en mijn oom kwam later binnen dan ik. Dus ik heb lekker van het zonnetje liggen genieten. Hierna zijn we naar de auto gegaan. Dit bleek minder makkelijk dan op de heenreis...hebben we weer een mini-marathon gelopen om bij de auto te komen! Maar, goed: eind goed al goed. Nu zit ik achter de computer en zie ik er zo uit:

Lekker verbrande kop (heb ik morgen een lekker bruin kleurtje op mn gezicht) en ik kan mn benen bijna niet bewegen. Die zijn een soort van eigen leven gaan leiden. Gelukkig ben ik niet de enige die er last van heeft. Hier thuis is het nu net een bejaardenhuis...iedereen loopt alsof de 80 jaar gepasseerd zijn...WHAHAHA...

Ik heb het prima naar mijn zin gehad, ben nog gespot op tv en zal zo dalijk lekker slapen. Morgen ben ik benieuwd of ik mijn bed uit kan komen...hahaha...

Een mevrouw heeft helaas het leven gelaten na 300 m na de start. Zij was al op behoorlijke leeftijd en de drukte en warmte hebben haar waarschijnlijk niet veel goeds gedaan. Erg treurig verhaal....

Nu ga ik dan eindelijk mijn welverdiende nachtrust innen...

Volgende post een rondleiding hier in huis...dat hebben jullie natuurlijk nog niet gezien, op een enkeling na!

Dikke kus,

Adios...